زبان لاری و لارستانی بخش قابل توجهی از سند هویت ملی و فرهنگی ما لارستانی ها به شمار می رود و به جرات می توان گفت یکی از عوامل حفظ و نگهبانی این سرزمین از گزند روزگاران و عامل وحدت بین مردم منطقه بوده و می باشد. زبان لارستانی زبانی است که مانند زبان فارسی در شاخه زبان های ایرانی جنوب غربی قرار می گیرد.
این زبان را می توان به پارسی میانه نسبت داد ولی از زبان فارسی مدرن خالص تر است چون زبان فارسی مدرن تحت تاثیر زبان های شمالی قرار گرفته است. دکتر احمد صداقتی، روانپزشک، در این زمینه می گوید: به زبان فارسی سخن گفتن با کودکانمان برای اقوام ایرانی غیرفارسی در میان مادران به بهانه پیشگیری از دچار مشکل شدن آنها در مدرسه یا اجتماع به هیچ عنوان جایگاه علمی و پزشکی ندارد و فقط از ضعف هویتی والدین ناشی می شود.
یافته های پزشکان نشان می دهد مادرانی که با غیر از زبان مادری با فرزندان خود صحبت می کنند نمی توانند احساسات عاطفی خود را به طور کامل به کودک منتقل کنند.
با کمی تامل درمی یابیم که چون پدران و مادران ما در تکلم به فارسی مشکل داشته اند سعی می کنند این مساله برای فرزندانشان پیش نیاید اما غافل از آنکه آنها زبان لاری را به لهجه فارسی به فرزندانشان می آموزند در حالیکه اگر پدر و مادر با فرزندان خود به زبان مادری سخن بگویند، فرزندان آنان زبان فارسی را از طریق وسایل ارتباط جمعی با اصول دقیق تر و شیواتر می آموزند.
محققان به این نتیجه رسیده اند که در سکته های مغزی آسیب های رایج تر به ناحیه زبان دوم است و فرد معمولا ابتدا توانایی های زبان دوم را از دست می دهد در حالی که هنوز قادر است به زبان اول صحبت بکند.
ما روزانه در وسایل ارتباط جمعی شاهد پخش موسیقی به زبان های ترکی، کردی، لری و... هستیم ولی متاسفانه حتی در حوزه موسیقی هم زبان لاری نتوانسته جایگاه کشوری را به دست بیاورد و این امر مهم، همت همگانی را می طلبد.
پس بر ماست که در حفظ این زبان بکوشیم و کودکانمان را از همان ابتدا با این زبان آشنا کنیم و نگذاریم میراث گرانبهایپیشینیان به دست فراموشی سپرده شود.